روزی

روزی و

روزی شاخه ای پر از گل بودم

که در دشتی 

در کف دستانت رشد کرده بود

و روزی

ابی بودم که در دستانت

خشکیده بود

اما حالا چه

الان صحرایی هستم 

پر از شن زار 

که تو مات ومبهوت دران

مانده ای 

و نمیدانی 

ان شن زار من هستم 

که تو....

شعر سپید

 گل رخ