شعر

کرمانشاه

وقتی دیدم خیلی دلم گرفت اشک تو چشمام حلقه زد  خیلی صحنه بدی بود خیلی تو رو خدا مردم وقتی زلزله میاد  یا یه پس لرزه میاد بریزید بیرون نه که الکی بگیرد اگه مردم کرمانشاه تو همون پس لرزه اول می ریختن  بیرون شاید تعداد کشته ها اینقدر نمیشد  خیلی ناراحت شدم خیلی

+ نوشته شده در  چهارشنبه بیست و چهارم آبان ۱۳۹۶ساعت 19:6  توسط sahar  | 

---

شعر...

به عقب بنگرم بسی دیر است.                                                                                                                      تقدیر در دست سرنوشت گیر است.                                                                                                     به عقب بنگرم راهی ندارم .                                                                                                             به عقب که بنگرم  تصیمیم ها در تالاب  چشم هایت تغییر نا پذیر است.   گل رخ

شعر...

اگه هیلاری ریس جمور امریکا بود شاید همه چیز تغییر میکرد.   اما ترامپ اصلا از دنیای سیاست چیزی نمیدونه ترامپ باید تجار میشد از سخنرانیش که دیدید چطور حرف میزد مثل یه ادم بی سیاست

---

شعر...

تو را در بچگی یک بار دیدم ولی دختر پاک ومعصومی می نمود برای زندگی طولانی وشاد برایت ارزو کرده بودم در همان بچگی اما خدا تقدیرت این جور. رغم زد تا از این دنیای بی خود بروی. امیداوارم همیشه سبز بمانی

---

شعر...

میگوینند تا خدا نخواند برگی از فصل پاییز نمیرد به امر تو برگ ها ری ختند تا نوبت برگی سبز در فصل خزان شد و حالا این برگ سبز سز خواهند ماند

---

شعر...

وجودم در پس اب کدر کور شده.   نا خوشی هایم در اب کدر ملموس شده.                                                     دیگر ان صبر بسی لازم نیست. دیگر نفس من با نفسش مانوس شده.

---

شعر...

پاییز برایم برگ های خوش رنگ را بیار تا در درونت تبدیل به ابی شوم که بسیار زیبا بود که تو باشی

---

شعر...

چه خوب میشد این نزی هایی که داریم برای بچه های بی سرپرست یا بد سرپرست ببریم اخه ما که شکممون پر به بچه ای فقیر کنیم

---

شعر...

به تو می اندیشیم سپیدار زیبایم تو مانند سنگ تراشی هستی که به من شکل میدهی. سپیدارم گل رختت را مانند گل رز. صیبل بده #گل رخ #سحر خالقی

---

شعر...

در انتظار کبوتری سفیدی هستم که باهاش گفت گو کنم بگویم چقدر دلم تنگ است چقدر خسته ام چرا انقدر هم زندگی انقدر که ما ادما دوست داریم انقدر هم دل چسب نیست کاش کبوتری بودم که پرواز میگرد خودم در من خودی خود گم شده کاش کبوتر را میدیدم و با او حرف میزد. از انسان ها میگفتم از انسانهاهی که. جهان برای همه موجودات حتی برای هم جنسشان بد کرده اند. از خود م. میگفتم که چقدر زندگی. برای ما انسانها یک نوا شعر...

دلم مثل خنجریست که لبانش خون میچکد.   دلم تنگ است ای مرغ امینم

شعر...

من ترنم بارانم. ترنم بوی خاک ترنم چمنزارهای سبز ترتم باد اما تو ترنم زلال اب هستی تو ماهی سبز ابی در پس شاخ سارهای غم هستی

---

شعر...

شعر...

نفس بند امده بود دراین حوالی .         نفس قدرت نفس کشیدن را در خود. رگ زده بود.     ولی ان گل رز مجبور به تنفس در باز دم او بود.   گل به ناگاه در خود شکست وپژمرد

---

شعر...

هر کجا هستم در یاد توام. در یاد تو بی تاب توام. تو مگر که هستی ک من بی تاب صدای توام در یاد توام ای مغرو. در یاد توام بی تاب توام کاش الان در پی ام بودی. در یاد چهره ی. غم ناک توام.  در یاد تو ای سنگ سرد در یادتوام. بی قرار توام

---

شعر...

گاهی اوقات. زندگی بدون.    تو معنایی برام ندارد انگار در وسط زندگی نباتی گیر کردم. اه چقدر سخت است بدون تو

---

شعر...

من در خودم گم شدم. وحتی خودم در خودم نا پیدا میماند زمانه بر من وزن سنگینی وارد میکند ومن تاب سنگینی یه حصارمهر بانی نما یک قاب ونقاب به ظاهر خوشحال ندارم حقیقت ودروغ در پشت نقاب مهربانی پنهان شده اند درمن دست های طیعت به ظاهر سبز به ظاهرزیبا به ظاهر دل فریب به سمت من دارز می شود ومن در حصار تاریکی شعر...

سبزه های من یه عالمه نگاه یه عالمه صدا. یه عالمه خاطره. اما میدونی کدومش محو کنه.   صدا ها در پس نگاه های سرد نگاه ها درپس نیاز گنگ نیازها درپس التماس ها. التماس ها درپس سایه راز گونه پیچده. در کنار درخت پیچک پیر. درخت پیچک. میداند من چه میگوم او مرا خواهد فهمید اما ان شاخک راز گونه در هم پیچده. ایا شعر...

جهانم. با تو اغاز شد و با تو پایان یافت دیگر شیرنی در دلم نیست

---

شعر...

لاله بهاری در کنار هم شکوفه های بهاری گل زنده اند. غنچه های بهاری باز شده اند طبعیت دوباره. سبز شده است ودوباره باروحم بازی میکند. ولی روحم خسته است. هیچ چیز نمیتواند روحم تازه کند.  میرم برای خودم مانتو قشنگ ژر لب زیبا. حتی گردبند مرغ امین که. نماد ایرانی مرا شاد نمی کند روحم خسته است. از جهانی که شعر...